Ten rodzaj granulacji zaleca się stosować w przypadkach niepożądanego długotrwałego kontaktu granulowanego produktu z powietrzem, jeśli to możliwe bezpośrednio z roztworu (na przykład przy produkcji antybiotyków, enzymów, produktów z surowców pochodzenia zwierzęcego i roślinnego). Wynika to z krótkiego czasu suszenia (od 3 do 30 s), niskiej temperatury materiału (40–60 ° C) i wysokiej temperatury nośnika, którą zapewniają wysokie prędkości względne i wysokie wartości siła napędowa procesu suszenia. Istnieją dwa sposoby przeprowadzenia tego procesu: rozpylanie zawiesin wypełniaczy z dodatkiem środka wiążącego i środka rozsadzającego. Ilość fazy stałej w zawiesinie może wynosić 50-60%.
Granulacja w złożu fluidalnym (PS) umożliwia połączenie operacji mieszania, granulacji, suszenia i pylenia w jednym urządzeniu. Dlatego metoda granulacji w PS jest coraz częściej stosowana we współczesnym przemyśle farmaceutycznym. Proces ten polega na mieszaniu sproszkowanych składników w warstwie zawieszonej, a następnie zwilżaniu ich płynem granulującym z ciągłym mieszaniem. Złoże fluidalne powstaje, gdy powietrze w górę unosi warstwę cząstek stałych, która zaczyna „wrzeć” jak ciecz. Łóżko jest w stanie fluidalnym. Siły działające na cząstki w stanie fluidyzacji są w równowadze. Cząstki w złożu fluidalnym mieszają się tak skutecznie, że temperatura na całej wysokości złoża fluidalnego pozostaje stała. Ogólna konstrukcja urządzenia ze złożem fluidalnym, w którym mieszanki tabletek są mieszane, granulowane i suszone.
Granulki (mikrosfery) otrzymuje się na kilka sposobów: bezpośrednie granulowanie, granulowanie przez walcowanie, granulowanie w złożu fluidalnym, granulowanie przez nakładanie warstw. Granulki (mikrosfery) otrzymuje się na kilka sposobów: bezpośrednie granulowanie, granulowanie przez walcowanie, granulowanie w złożu fluidalnym, granulowanie przez nakładanie warstw. Bezpośrednie granulowanie polega na tworzeniu granulek bezpośrednio z proszku ze spoiwem lub rozpuszczalnikiem. Jest to dość szybki proces, w którym wymagana jest niewielka ilość zaróbek. W początkowej fazie proszek miesza się i zwilża. Następnie, w razie potrzeby, dodaje się rozpuszczalnik lub środek wiążący, który rozpyla się na cząstki proszku. Warstwa proszku jest napędzana ruchem kołowym. Z powodu kolizji i wynikających z tego przyspieszeń powstają aglomeraty, które są zawijane w celu uzyskania gęstych granulek o odpowiednim kształcie kulistym. Prędkość obrotowa ma bezpośredni wpływ na gęstość i wielkość granulek. Następnie mokre granulki suszy się w złożu fluidalnym. Zaletą procesu bezpośredniego granulacji jest produkcja okrągłych granulek, ...
Mikrosfery można również wytwarzać przez nakładanie substancji leczniczej na obojętne mikrosfery. Proces nakładania warstw polega na sekwencyjnym nakładaniu warstw substancji leczniczej z roztworu, zawiesiny lub suchego proszku na rdzeń. Jądra mogą być kryształami lub granulkami z tego samego materiału lub obojętnymi cząsteczkami. Po nałożeniu warstw z roztworu lub zawiesiny cząstki substancji leczniczej są rozpuszczane lub zawieszane w cieczy. Gdy proszek jest warstwowy, całkowite rozpuszczenie nie następuje z powodu małej ilości cieczy, niezależnie od rozpuszczalności aktywnego składnika w cieczy. Kiedy proszek nakłada lek, roztwór spoiwa najpierw rozpyla się na obojętne jądra, a następnie nanosi się proszek. Dodając składnik tworzący warstwę, formuje się granulki warstwa po warstwie do pożądanej wartości. Odpowiednimi składnikami tworzącymi warstwę są proszek i spoiwa, zawiesiny lub roztwory. Ze względu na ruch peletów w wirniku, nakładanie gęstych warstw.
Aby zbadać tworzenie się granulek (mikrosfer), konieczne jest zrozumienie mechanizmów powstawania i wzrostu granulek. Niektóre teorie pochodzą z danych eksperymentalnych, inne pochodzą z obserwacji wizualnych. Konwencjonalną granulację jako najbardziej w pełni zbadany i sklasyfikowany proces tworzenia mikrosfery, przeprowadzany przy użyciu różnych urządzeń, podzielono na trzy kolejne etapy: etap zarodkowania, etap przejściowy i etap wzrostu kuli. Jednak w oparciu o eksperymenty badające tworzenie i mechanizm wzrostu mikrosfer zaproponowano następujące mechanizmy wzrostu mikrosfery: tworzenie rdzenia, wiązanie, nakładanie warstw i przenoszenie materiału ciernego.
6231
980158
