Οι κάψουλες μαλακής ζελατίνης είναι μια δοσολογική μορφή μονάδας δοσολογίας που αποτελείται από ένα κέλυφος και ένα φάρμακο που περιέχεται εκεί. Οι κάψουλες μπορούν να έχουν διαφορετικό σχήμα (στρογγυλό, οβάλ, επιμήκη, κλπ.), Διαφορετικά μεγέθη, χρώματα και υφή του πληρωτικού. Προκειμένου να ληφθούν κελύφη καψουλών, χρησιμοποιούνται διάφορες υψηλού μοριακού βάρους ουσίες που σχηματίζουν φιλμ οι οποίες είναι ικανές να σχηματίζουν ελαστικές μεμβράνες και χαρακτηρίζονται από μία συγκεκριμένη μηχανική αντοχή. Ως υλικό σχηματισμού, η σύγχρονη φαρμακευτική βιομηχανία χρησιμοποιεί ευρύτερα ζελατίνη, έτσι ώστε οι περισσότερες κάψουλες * που παράγονται στη βιομηχανία * είναι κάψουλες ζελατίνης.
Υπάρχουν τρεις κύριες μέθοδοι για τη βιομηχανική παραγωγή κάψουλων ζελατίνης: εμβάπτιση, περιστροφική μήτρα και στάγδην. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για να ληφθούν σκληρά καψάκια, η μέθοδος εμβάπτισης έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως στη βιομηχανία, είναι ουσιαστικά η μόνη. Ωστόσο, για να ληφθούν κάψουλες μαλακής ζελατίνης (με στεγανοποίηση σταγονιδίων), η μέθοδος αυτή τη στιγμή χρησιμοποιείται μόνο σε εργαστηριακές συνθήκες, καθώς είναι χαμηλή παραγωγικότητα και χρονοβόρα. Η μέθοδος σφράγισης ή περιστρεφόμενης μήτρας χρησιμοποιείται για την παραγωγή κάψουλων μαλακής ζελατίνης και είναι η πιο ορθολογική για την παραγωγή τους στη βιομηχανική παραγωγή. Η αρχή της μεθόδου είναι η πρώτη απόκτηση μιας ταινίας ζελατίνης, από την οποία οι κάψουλες πιέζονται στους κυλίνδρους αμέσως μετά την πλήρωση και τη σφράγιση.
Η υπολογιζόμενη ποσότητα κεκαθαρμένου νερού χύνεται μέσα στο δοχείο, το οποίο θερμαίνεται σε θερμοκρασία + 65 ° C στη συσκευή για την παρασκευή της ζελατινώδους μάζας και ο αναμικτήρας τίθεται σε λειτουργία. Στη συνέχεια ρίξτε γλυκερίνη με νιπαγίνη και χύνεται ζελατίνη. Η μάζα ζελατίνης αναμειγνύεται επί 1,5 ώρες μέχρις ότου η ζελατίνη διαλύεται εντελώς, και στη συνέχεια, με τον αναμίκτη απενεργοποιημένο, ρυθμίζεται για 0,5-1,5 ώρες. Μετά από αυτό, η μάζα ζελατίνης διηθείται μέσω κόσκινου και το ιξώδες της μετράται με ιξωδόμετρο. Εάν το ιξώδες δεν είναι φυσιολογικό, γίνεται επανυπολογισμός του λόγου νερού προς ζελατίνη. Το διάλυμα πλήρωσης παρασκευάζεται σύμφωνα με τις τεχνολογικές οδηγίες. Η παρασκευασμένη μάζα ζελατίνης και πληρωτικό στις απαιτούμενες ποσότητες ζυγίζονται και χύνεται μέσα στις δεξαμενές της συσκευής για να ληφθούν κάψουλες - καψουλών. Η κατασκευή κελυφών από σκληρές κάψουλες ζελατίνης διεξάγεται με τη μέθοδο εμβάπτισης ("εμβάπτιση"), η οποία συνίσταται στην κατασκευή κελύφων από κάψουλες χρησιμοποιώντας ειδικά πλαίσια "παπαρούνας" με πείρους που αντανακλούν το σχήμα των καψουλών.
Μια κάψουλα (από τη λαβή καψούλα - θήκη ή κέλυφος) είναι μια δοσολογική μορφή που αποτελείται από ένα φάρμακο που περικλείεται σε ένα κέλυφος. Το 1846, ο Γάλλος Jules Leuby έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για τη "μέθοδο παρασκευής φαρμακευτικών επικαλύψεων". Ήταν ο πρώτος που έκανε κάψουλες δύο τεμαχίων, τις οποίες έλαβε, κατεβαίνοντας τους μεταλλικούς πείρους που ήταν προσαρτημένοι στο δίσκο σε διάλυμα ζελατίνης. Τα δύο μέρη ταιριάζουν μεταξύ τους και σχηματίζουν ένα "κυλινδρικό κουτί σε σχήμα κουκούλι μεταξοσκώληκα". Οι φαρμακοποιοί θα μπορούσαν ήδη να τοποθετούν τις σκόνες ή τα μείγματα τους σύμφωνα με τη συνταγή του γιατρού σε αυτές τις κάψουλες. Στη σύγχρονη μορφή της, η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται στην παραγωγή σκληρών δισκίων δίαιτας ζελατίνης. Οι κάψουλες στη σύγχρονη μορφή τους μπορούν να θεωρηθούν ως σχετικά νέα μορφή δοσολογίας. Η ώθηση για την ανάπτυξη μιας τέτοιας μορφής δοσολογίας όπως οι κάψουλες ήταν η αρχή της ευρείας χρήσης στην ιατρική πρακτική αντιβιοτικών, που χαρακτηρίζονται από δυσάρεστη πικρή γεύση. Επί του παρόντος ...
6075
978535
