TECHNOLOGIE PRODUKCJI FARMACEUTYCZNEJ

Sprzęt do procesu granulacji na mokro

7967

6764893

• 

Granulat uzyskuje się w procesie granulacji mokrej masy na specjalnych maszynach granulacyjnych. Zasada działania granulatorów polega na tym, że materiał jest przecierany za pomocą ostrzy, sprężystych wilków lub innych urządzeń przez perforowany cylinder lub siatkę. Aby zapewnić proces przecierania, maszyna musi pracować w optymalnym trybie bez przeciążenia, tak aby mokra masa swobodnie przechodziła przez otwory cylindra lub siatki. Jeśli masa jest wystarczająco zwilżona i umiarkowanie plastyczna, wówczas nie uszczelnia otworów i proces przebiega bez trudności. Jeśli masa jest lepka i uszczelnia otwory, maszyna pracuje z przeciążeniem i konieczne jest okresowe wyłączanie silnika i płukanie łopatek bębna. Granulator zawiera komorę roboczą, do której mokry materiał przeznaczony do granulacji jest podawany przez lej załadowczy.

Aplikacja powłoki w złożu fluidalnym

7838

6763607

• 

Nakładanie powłok filmowych odbywa się w aparatach do łączonych procesów granulacji, suszenia i powlekania. Cechą charakterystyczną jest niższe położenie dyszy. Istnieją dwa możliwe sposoby organizacji procesu: nakładanie powłoki filmowej bezpośrednio na kryształy lub granulki zawierające substancję leczniczą; przeprowadzenie etapu wstępnego — nakładanie substancji leczniczej na obojętne cząstki (najczęściej stosuje się peletki), po czym nanosi się powłokę filmową. Podczas procesu powlekania warstwa cząstek jest umieszczana w aparacie ze złożem fluidalnym.

Napełnianie kapsułek żelatynowych proszkami i granulkami

7815

6763374

• 

Odtwarzanie i dokładność dozowania zależą od charakterystyki napełniacza, metody napełniania i rodzaju maszyny napełniającej. Substancje czynne do napełniania stałych kapsułek żelatynowych muszą spełniać następujące wymagania: zawartość musi być uwalniana z kapsułki, zapewniając wysoką biodostępność; przy stosowaniu automatycznych maszyn napełniających substancje czynne muszą mieć określone właściwości fizykochemiczne i technologiczne, takie jak: określony rozmiar i kształt cząstek; taki sam rozmiar cząstek; jednorodność mieszania; płynność (płynność); zawartość wilgoci; zdolność do zwartego formowania pod ciśnieniem. Do napełniania stałych kapsułek żelatynowych stosuje się maszyny różnych firm, różniące się wydajnością, dokładnością dozowania i konstrukcją dozownika.

Metody przemysłowej produkcji kapsułek żelatynowych

7805

6763273

• 

Istnieją trzy główne metody przemysłowej produkcji kapsułek żelatynowych: metoda zanurzeniowa, matryca obrotowa i kroplowa. Należy zauważyć, że w przypadku produkcji kapsułek stałych metoda zanurzeniowa znalazła szerokie zastosowanie w przemyśle, będąc zasadniczo jedyną. Jednak w celu uzyskania miękkich kapsułek żelatynowych (z uszczelnieniem kroplowym) metoda ta jest obecnie stosowana tylko w warunkach laboratoryjnych, ponieważ jest mało wydajna i czasochłonna. Metoda tłoczenia, czyli matryca obrotowa, jest stosowana do produkcji miękkich kapsułek żelatynowych i jest najbardziej racjonalna do ich produkcji w produkcji przemysłowej. Zasada metody polega na tym, aby najpierw uzyskać taśmę żelatynową, z której kapsułki są tłoczone na rolkach natychmiast po ich napełnieniu i uszczelnieniu.

Kapsułki żelatynowe miękkie Podstawy technologii

7832

6763540

• 

Miękkie kapsułki żelatynowe mogą również różnić się pojemnością, chociaż nie ma wyraźnej standaryzacji, w przeciwieństwie do twardych kapsułek. Miękkie kapsułki do szycia mogą pomieścić do 7,5 ml. Pojemność rolek maszyny, za pomocą których kapsułki są formowane, napełniane i zamykane, jest mierzona w jednostkach zwanych minimami. Jednocześnie 1 minim jest równy średnio 0,062 ml, a najczęściej stosowane rozmiary komórek rolek wahają się od 2 do 80 minimów. Większe kapsułki (do 120 minimów) znalazły zastosowanie w przemyśle perfumeryjnym.

Klasyfikacja maści ze względu na przeznaczenie

7877

6763994

• 

  W zależności od przeznaczenia maść dzieli się na następujące grupy: maści lecznicze — maści stosowane w leczeniu, profilaktyce, diagnostyce w dermatologii, okulistyce, kardiologii, stomatologii, położnictwie, ginekologii i innych dziedzinach medycyny klinicznej. Maści kosmetyczne — dekoracyjne, lecznicze, higieniczne, do kosmetyki profesjonalnej — służą do zmiękczania i odżywiania skóry. Zawarte w nich witaminy zbliżają te maści do leczniczych. Maści ochronne — maści stosowane jako środki ochrony osobistej, maści-filmy. Służą do ochrony rąk i odsłoniętych części ciała przed działaniem drażniących substancji chemicznych w produkcji i w życiu codziennym. Maści elektrodowe to maści i pasty do rejestrowania prądów biologicznych (fizjoterapia, encefalografia, elektrokardiografia itp.). Ich rolą jest mocowanie elektrod na ciele, a także poprawa kontaktu między skórą, błoną śluzową i elektrodami. Klasyfikacja maści według dziedziny zastosowania. Ze względu na...

Klasyfikacja maści ze względu na rodzaj układów rozproszonych

7877

6763998

• 

Z punktu widzenia technologii (cyklu produkcyjnego), a także fizykochemicznej natury podłoża i charakteru dystrybucji substancji leczniczych w podłożu, największe znaczenie ma klasyfikacja maści według rodzaju układów rozproszonych. Zgodnie z tą klasyfikacją rozróżnia się maści jednorodne i niejednorodne. Maści jednorodne charakteryzują się brakiem interfejsu międzyfazowego między substancjami leczniczymi a podłożem. W takich maściach substancje lecznicze są dystrybuowane w podłożu według rodzaju roztworu, tj. doprowadzone do dyspersji molekularnej lub micelarnej. W zależności od sposobu przygotowania mogą to być: maści-stopy, które są połączeniem kilku topliwych, wzajemnie rozpuszczalnych składników; maści-roztwory, które zawierają substancje lecznicze rozpuszczone w podłożu; maści ekstrakcyjne uzyskane przez ekstrakcję (wyodrębnienie) różnych materiałów roślinnych lub zwierzęcych stopioną bazą maściową lub olejem roślinnym.

Klasyfikacja baz maściowych

7876

6763989

• 

Maści zawierają substancje lecznicze i pomocnicze, które powinny być równomiernie rozprowadzone w postaci dawkowania. Substancje pomocnicze tworzą bazę prostą lub złożoną. Tak więc baza maści jest nośnikiem substancji leczniczej. W zależności od składu może mieć wpływ na uwalnianie, biodostępność i działanie terapeutyczne substancji leczniczej. Bazy zapewniają niezbędną masę maści, odpowiednie stężenie substancji leczniczych, miękką konsystencję i mają istotny wpływ na stabilność maści. Stopień uwalniania substancji leczniczych z maści, szybkość i kompletność ich resorpcji w dużej mierze zależą od charakteru i właściwości bazy. Na przykład maść z 2% kwasu borowego na bazie emulsji stałej wykazuje taką samą aktywność terapeutyczną jak podobna maść o stężeniu 10% przygotowana na wazelinie.

Maści, wymagania dotyczące maści i ich klasyfikacja

7877

6763992

• 

Z miękkich leków do stosowania zewnętrznego najczęściej stosuje się maści, które składają się z bazy maściowej i równomiernie rozprowadzonej w niej substancji leczniczej. Maści to miękkie leki do stosowania miejscowego, których ośrodek dyspersyjny w ustalonej temperaturze przechowywania ma nienewtonowski typ przepływu i wysokie wartości parametrów reologicznych. Są to ciecze o dużej lepkości, zdolne do tworzenia gładkiej ciągłej warstwy na powierzchni skóry lub błony śluzowej. Maści są oficjalną formą dawkowania przeznaczoną do stosowania na skórę, ranę lub błony śluzowe. Pomimo tego, że maści należą do najstarszych form leczniczych wymienionych w papirusie Ebersa, dziełach Hipokratesa, Galena i Awicenny, nie straciły one swojego znaczenia do dziś, we współczesnej medycynie.

Klasyfikacja miękkich form dawkowania

7913

6764353

• 

Na podstawie powyższego proponuje się następującą klasyfikację miękkich form dawkowania: 1. Maści według rodzaju podłoża dzielą się na trzy grupy: hydrofobowe (lipofilowe), hydrofobowe wchłaniające (emulsyjne) i hydrofilowe maści. Maści hydrofobowe (lipofilowe) są przygotowywane głównie na bazie węglowodorów (wazelina, olej wazelinowy, parafina) i mogą zawierać inne lipofilowe substancje pomocnicze (oleje roślinne, tłuszcze zwierzęce, woski, syntetyczne glicerydy i ciekłe polialkilo-loksany). Do ich składu można wprowadzić tylko niewielkie ilości wody lub roztworów wodnych. Maści hydrofobowe podczas stosowania mają działanie okluzyjne (uniemożliwiające kontakt z powietrzem), działają zmiękczająco, są trudne do zmycia wodą i nie mieszają się z wysiękiem. Maści hydrofobowe wchłaniające. Maści wchłaniające są hydrofobowe, jednak po wtarciu w skórę mogą wchłaniać (emulgować) wysięk. Podłoża do nich można podzielić na dwie grupy: podłoża hydrofobowe składające się z węglowodorów i...