Konsystencja tłuszczów uwodornionych w zależności od warunków uwodornienia może być różna – od półpłynnej do stałej. Mając pozytywne cechy tłuszczów zwierzęcych, charakteryzują się większą stabilnością, lepiej mieszają się z wodą, ale gorzej wchłaniają.
Woski są estrami kwasów tłuszczowych i wyższych alkoholi jednoatomowych. Woski są chemicznie obojętne, a wiele z nich dobrze miesza się z wodą. Woski dobrze łączą się z tłuszczami i węglowodanami i służą do zagęszczania maści i zwiększania ich lepkości. Woski obejmują bezwodną lanolinę i wosk pszczeli. Bezwodna lanolina to wosk zwierzęcy otrzymywany przez pranie wełny owczej. Jest gęstą, lepką brązowożółtą masą o specyficznym zapachu i wyróżnia się od innych wosków wysoką zawartością steroli (szczególnie cholesterolu). Lanolina topi się w temperaturze 36-42 „C, dobrze wchłania się w skórę i ma działanie zmiękczające. Skład lanoliny jest bardzo złożony i do tej pory nie został w pełni zbadany. Zasadniczo jest to mieszanina estrów alkoholi wielkocząsteczkowych (cholesterolu, izocholesterolu itp.) z wyższymi kwasami tłuszczowymi (mirystynowy, palmitynowy, cerotynowy itp.) i wolnymi alkoholami wielkocząsteczkowymi. Pod względem właściwości lanolina jest zbliżona do ludzkiego sebum. Chemicznie jest dość obojętna, neutralna i stabilna podczas przechowywania. Najcenniejszą właściwością lanoliny jest jej zdolność do emulgowania do 180-200% (własnej masy) wody, do 140% gliceryny i około 40% etanolu (70% stężenia) w celu utworzenia emulsji woda w oleju. Dodanie niewielkiej ilości lanoliny do tłuszczów i węglowodorów gwałtownie zwiększa ich zdolność mieszania się z wodą i roztworami wodnymi. Wadami bezwodnej lanoliny jako bazy są wysoka lepkość i trudność rozmazywania, co nie pozwala na jej stosowanie w czystej postaci. Wosk pszczeli jest ekstrahowany przez stopienie opróżnionego plastra miodu pszczelego. Jest stałą kruchą masą o ciemnożółtej barwie o charakterystycznym zapachu miodu i temperaturze topnienia 62-68 °C. Staje się plastyczny w temperaturze 35 °C. W temperaturze 35 °C staje się plastyczny. Wosk pszczeli. jest mieszaniną estrów (alkoholi o dużej masie cząsteczkowej i kwasu palmitynowego, a także zawiera kwas cerotynowy. Ma niewielkie właściwości emulgujące i zwiększa chłonność płynów na bazie wody. Wosk biały – otrzymywany z wosku żółtego poprzez wybielanie go na słońcu. Jest gorszej jakości od wosku żółtego, ponieważ ulega zanieczyszczeniu i częściowo jełczeje podczas wybielania. Jest również bardziej kruchy.

Zasady węglowodorowe mają podobny wygląd i konsystencję do tłuszczów. Są to mieszaniny stałych lub stałych i ciekłych węglowodorów ograniczających. Zasady te charakteryzują się wysoką odpornością chemiczną, stabilnością i kompatybilnością z większością leków, ale prawie nie są wchłaniane przez skórę i trudne do zmywania.
Najczęściej stosowane są następujące zasady: wazelina, stała parafina, olej wazelinowy, ozokeryt, cerezyna, sztuczna wazelina, żele polietylenowe lub polipropylenowe oraz rafinowany olej naftalanowy. Wazelina jest otrzymywana w wyniku rafinacji ropy naftowej. Jest to jednorodna lepka masa rozciągająca o temperaturze topnienia 37-50 „С. Wazelina jest dwojakiego rodzaju: żółta i biała. Biała wazelina jest otrzymywana z żółtej wazeliny poprzez jej wybielanie.
Ze względu na swoje właściwości oba typy są takie same. Wazelina jest chemicznie obojętna, stabilna w przechowywaniu, a po stopieniu tworzy przezroczystą ciecz o słabym zapachu parafiny i oleju. Wazelina miesza się z tłuszczami i tłuszczowymi olejami roślinnymi (z wyjątkiem oleju rycynowego), powoli i nie uwalnia w pełni substancji leczniczych, więc może być stosowana tylko do maści o powierzchownym działaniu. Skóra prawie się nie wchłania, nie ma działania drażniącego i słabo miesza się z wodą, w związku z czym często łączy się z lanoliną. Pozwala to zwiększyć wchłanianie leków z maści. Wady wazeliny obejmują naruszenie fizjologicznej funkcji skóry. Wielu badaczy zauważa, że im więcej w składzie wazeliny zawiera stałe parafiny i ozokeryt, tym gorsza jest jakość. Wazelina często powoduje alergie, nie powinna być stosowana przez osoby z zapaleniem skóry, egzemą i wrażliwą skórą. Wazelina jest słabo usuwana z miejsca aplikacji. Jeśli 60% ludzkiej skóry jest rozmazane wazeliną, może to być śmiertelne. W przypadku maści do oczu stosuje się specjalny gatunek wazeliny o najwyższej czystości. Stała parafina jest również uzyskiwana podczas rafinacji ropy naftowej. Jest to biała stała drobnokrystaliczna masa, tłusta w dotyku o temperaturze topnienia 50-57 ° C. parafina jest odporna chemicznie. Parafina jest odporna chemicznie, nie zmydlona przez żrące zasady i nie miesza się dobrze z wodą i innymi substancjami. Parafina jest stosowana jako środek uszczelniający do baz maści. Olej wazelinowy (ciekła parafina) to bezbarwna oleista ciecz, która zmiękcza bazy maści. Olej wazelinowy miesza się z tłuszczami i olejami roślinnymi (z wyjątkiem oleju rycynowego) i ma wszystkie wady wazeliny.
Ozokeryt (wosk górski)-jest woskopodobnym minerałem o ciemnobrązowym kolorze o zapachu oleju i temperaturze topnienia 50-65 „C. chemicznie jest mieszaniną węglowodorów wysokocząsteczkowych.