Z miękkich leków do stosowania zewnętrznego najczęściej stosuje się maści, które składają się z bazy maściowej i równomiernie rozprowadzonej w niej substancji leczniczej. Maści to miękkie leki do stosowania miejscowego, których ośrodek dyspersyjny w ustalonej temperaturze przechowywania ma nienewtonowski typ przepływu i wysokie wartości parametrów reologicznych. Są to ciecze o dużej lepkości, zdolne do tworzenia gładkiej ciągłej warstwy na powierzchni skóry lub błony śluzowej. Maści są oficjalną formą dawkowania przeznaczoną do stosowania na skórę, ranę lub błony śluzowe. Pomimo tego, że maści należą do najstarszych form leczniczych wymienionych w papirusie Ebersa, dziełach Hipokratesa, Galena i Awicenny, nie straciły one swojego znaczenia do dziś, we współczesnej medycynie.