Podłoża hydrofilowe miesza się z wodą w dowolnym stosunku. Hydrofilowe są następujące podłoża maściowe: roztwory i żele polisacharydów; roztwory i żele polimerów naturalnych i syntetycznych; żele fitosterolowe; żele minerałów ilastych; roztwory i żele białek. Zaletami podłoży hydrofilowych są: możliwość wprowadzenia znacznej ilości wodnych roztworów substancji leczniczych; łatwość uwalniania substancji leczniczych, co zapewnia ich wysoką biodostępność; dobra wchłanialność w skórę, podłoża łatwo usuwa się z miejsca aplikacji i zmywa wodą ze skóry.
Do wad podłoży hydrofilowych należą zanieczyszczenie mikrobiologiczne i szybkie wysychanie (właściwość ta nie dotyczy tlenków polietylenu), a także niezgodność z szeregiem substancji leczniczych i podatność na synerezę, zjawisko, w którym uwalnia się faza ciekła. Roztwory i żele polisacharydów jako podłoża maści. Ostatnio w kraju i za granicą do przygotowywania baz do maści stosuje się celulozę mikrokrystaliczną, która pęcznieje w wodzie, tworząc żele lepkoplastyczne. Jednak najszersze zastosowanie w produkcji baz do maści znalazły estry celulozy: metyloceluloza (MC), sól sodowa karbozymetylocelulozy (Na-CMC) itp. Estry celulozy. Jako bazy do maści można stosować metylocelulozę i żele sodowo-karboksymetylocelulozowe. Żele metylocelulozowe stosuje się w stężeniu 4-6%. Aby zapobiec wysuszeniu, dodaje się do nich glicerynę. Żele metylocelulozowe tworzą na skórze błony, dlatego stosuje się je do przygotowywania maści ochronnych. Żele sodowo-karboksymetylocelulozowe stosuje się w tym samym stężeniu 4-6%. Zawierają one również glicerynę. Wartość pH tych żeli wynosi 6,5—8,0, dlatego też może zmieniać się kwaśny odczyn środowiska naskórka. Zaletą tych baz jest brak działania drażniącego i uczulającego, nieszkodliwość, możliwość wykorzystania ich do uzyskania suchych maści-koncentratów; mają wysoką aktywność osmotyczną i są stosowane w maściach do leczenia ran. Do wad tych baz należy zaliczyć niekompatybilność z wieloma substancjami leczniczymi (rezorcyną, garbnikami, jodem, solami metali ciężkich itp.). Mikrobiologiczne żele polisacharydowe uzyskuje się z polisacharydu dekstranowego, który powstaje w wyniku żywotnej aktywności drobnoustrojów Leuconostok mesentervides i L. dextranicus.

Rozwiązania oligoestrów. Oligoestry to estry alkoholi wieloatomowych (glicerol, sorbitol, glikol dietylenowy itp.) i kwasy wielozasadowe (winowy, cytrynowy, bursztynowy itp.). W zależności od stosunku początkowych składników i stopnia ich kondensacji można uzyskać produkty o różnej lepkości: od płynnej do bardzo gęstej.
Żele poliwinylopirolidonowe. Poliwinylopirolidon (PVP) jest bezbarwnym amorficznym higroskopijnym proszkiem, rozpuszczalnym w wodzie, glicerolu i tlenkach polietylenu. Wodne roztwory PVP zmieniają kolor podczas przechowywania i podlegają zanieczyszczeniu mikrobiologicznemu. PVP miesza się z lanoliną, prostymi i estrami, olejem rycynowym, pochodnymi celulozy i płynami silikonowymi. Do przygotowania zasad stosuje się żel PVP w stężeniach do 20%. Żele z alkoholu poliwinylowego. Alkohol poliwinylowy (PVS) to biały lub żółtawy proszek, nierozpuszczalny w alkoholu etylowym. PVA jest rozpuszczalny w wodzie i glicerynie po podgrzaniu. Wodne roztwory PTH charakteryzują się wysoką lepkością. W przypadku maści stosuje się 15% żel PVA.
Rzadko usieciowane polimery akrylowe (RAP) to kopolimery kwasu akrylowego z polieterami polialkilowymi alkoholi wieloatomowych. Za granicą nazywane są» Karbopolami «lub»Karbomerami». W Rosji są produkowane pod marką «Arespol» lub «MARS-06». RAP tworzą lepkie przezroczyste jednorodne żele o maksymalnej lepkości w zakresie pH od 5 do 9. Łatwo uwalniają substancje lecznicze i zapewniają ich wysoką biodostępność. RAPs są wchłaniane przez skórę i zapewniają przedłużony efekt.
Żele fitosterolowe. Powstają ze względu na zdolność fitosterolu do silnego pęcznienia w wodzie, najwyraźniej z powodu tworzenia wiązań H. Fitosterol jest rozpuszczalny w wielu rozpuszczalnikach organicznych, ale jednocześnie jest w stanie zatrzymać znaczne ilości wody (12-krotność początkowej masy fitosterolu). Jako bazę do maści zaproponowano żel składający się z 12-15% fitosterolu i 88-85% wody.
Jest to biała lub lekko żółtawa masa, którą miesza się z amidochlorousową rtęcią, tlenkiem cynku, siarką, ichtiolem i innymi substancjami. Fitosterol pozyskiwany jest z drewna iglastego. Głównym składnikiem jest B-sterol.