TECHNOLOGIE PRODUKCJI FARMACEUTYCZNEJ

Wprowadzanie substancji leczniczych do bazy maści

Następnym etapem w produkcji maści jest wprowadzenie substancji leczniczych do bazy maściowej. Jednocześnie należy zwrócić uwagę na następujące czynniki: stopień rozproszenia substancji leczniczych; ich równomierne rozprowadzenie w całej masie bazy; sposób podawania substancji leczniczych do bazy; czas, szybkość i kolejność mieszania składników; reżim temperaturowy itp. Substancje lecznicze wstrzykuje się do maści, biorąc pod uwagę ich ilość i właściwości fizykochemiczne. Występują w trzech typach: rozpuszczalne w bazie; łatwo rozpuszczalne w wodzie; nierozpuszczalne ani w bazie, ani w wodzie.

Substancje do powlekania tabletek

8082

7597327

Głównymi składnikami większości gotowych form dawkowania z powłoką filmową są polimery, plastyfikatory, barwniki i rozpuszczalniki (lub faza ciekła). Polimery. Idealnymi właściwościami polimeru są rozpuszczalność w szerokim zakresie rozpuszczalników w celu zmiany składu gotowej formy dawkowania, możliwość stworzenia powłoki o odpowiednich właściwościach mechanicznych i odpowiednia rozpuszczalność w płynach żołądkowo-jelitowych - taka, aby nie zmniejszać biodostępności substancji leczniczych. Najbardziej odpowiednimi polimerami do powłok filmowych są estry celulozy, zwłaszcza hydroksypropylometyloceluloza (HPC), hydroksypropyloceluloza (HPC), za pomocą których uzyskuje się lekko lepkie powłoki, oraz metyloceluloza (MC), chociaż ten polimer może spowalniać rozpuszczanie substancji leczniczej. Alternatywą dla estrów celulozy są kopolimery akrylowe (takie jak kopolimery metakrylowe i metylometakrylowe) oraz polimery winylowe (takie jak alkohol poliwinylowy). Polimery można stosować zarówno pojedynczo, jak i w mieszaninie, aby uzyskać optymalny profil uwalniania substancji leczniczej....

Jednostka produkcyjna próżniowa do produktów płynnych i past

8157

7598078

Niemiecko-szwajcarska firma FrymaKoruma, część grupy firm Romaco, jest dobrze znana na światowym rynku sprzętu farmaceutycznego. W Rosji sprzęt tej firmy jest również szeroko reprezentowany w wielu przedsiębiorstwach. W szczególności w jednym z wiodących rosyjskich przedsiębiorstw farmaceutycznych JSC Akrikhin produkcja maści i kremów odbywa się w instalacji Disho FrymaKoruma. Vacuum to zakład produkcyjny do produktów płynnych i pastowatych FrymaKoruma MaxxD, który ma taką samą zasadę działania jak instalacja Disho, ale jest nowocześniejszym rozwinięciem firmy. FrymaKoruma MaxxD to modułowy system do produkcji emulsji i zawiesin o szerokim zakresie lepkości. Głównymi zaletami zakładu są wysoka wydajność produkcji, obniżone koszty operacyjne i zwiększona produktywność. Instalacja MaxxD jest uniwersalna, ponieważ jest w stanie produkować dużą liczbę produktów w różnych objętościach i przy użyciu różnych technologii. Ulepszona technologia produkcji zapewnia krótszy...

Zasady hydrofobowe

8157

7598076

Zasady hydrofobowe, czyli lipofilowe, to chemicznie heterogeniczne substancje i ich mieszaniny o wyraźnej hydrofobowości. Do tej grupy należą: zasady tłuszczowe; zasady węglowodorowe; zasady silikonowe. Zasady tłuszczowe obejmują tłuszcze zwierzęce, roślinne i uwodornione, a także woski. Tłuszcze zwierzęce z natury chemicznej są trójglicerydami wyższych kwasów tłuszczowych. Ze względu na swoje właściwości są zbliżone do wydzielin tłuszczowych skóry. Ponadto tłuszcze zawierają składniki niezmydlające się, wśród których dominuje cholesterol. Z tłuszczów zwierzęcych najpowszechniejszy jest tłuszcz wieprzowy — Adeps suillus seu Axungiaporcina (depurata). Jest to mieszanina trójglicerydów kwasów stearynowego, palmitynowego, oleinowego i linolowego. Tłuszcz wieprzowy zawiera również niewielką ilość cholesterolu. Jest to biała masa prawie bezwonna o temperaturze topnienia 34-36 "C. Maści na słoninie są dobrze wchłaniane przez skórę, nie mają działania drażniącego i są łatwo usuwane wodą z...

Granulacja mokra proszków

8217

7598677

Granulacji na mokro poddawane są proszki o słabej sypkości i niewystarczającej zdolności wiązania się między cząsteczkami. W obu przypadkach do masy dodaje się roztwory wiążące, co poprawia przyczepność między cząsteczkami. Granulację, czyli wycieranie mokrej masy, przeprowadza się w celu zagęszczenia proszku i uzyskania jednolitych ziaren — granulek o dobrej sypkości. Granulacja na mokro obejmuje następujące po sobie etapy: mielenie substancji na drobny proszek i mieszanie suchej substancji leczniczej z substancjami pomocniczymi; mieszanie proszków z cieczami granulującymi; granulowanie; suszenie mokrych granulek; proszkowanie suchych granulek. Mielenie i mieszanie przeprowadza się w młynach i mieszalnikach o różnych konstrukcjach przedstawionych wcześniej. Otrzymany proszek przesiewa się przez sito.

Wprowadzenie substancji leczniczych do bazy czopkowej

8192

7598427

Istnieją trzy sposoby wprowadzania substancji leczniczych do bazy czopkowej, które są określone przez właściwości fizykochemiczne składników: Wszystkie składniki rozpuszczalne w wodzie wprowadza się w postaci roztworów wodnych; substancje rozpuszczalne w tłuszczach wprowadza się w postaci roztworów tłuszczowych; substancje nierozpuszczalne w wodzie i tłuszczach wprowadza się w postaci zawiesin proszków zmielonych w bazach. Powstałe roztwory lub zawiesiny nazywane są koncentratami.

Środki przeciwcierne w produkcji farmaceutycznej

8159

7598103

Jednym z problemów produkcji tabletek jest uzyskanie dobrej płynności granulatu w urządzeniach podających (lejkach, bunkrach). Powstałe granulki lub proszki mają szorstką powierzchnię, co utrudnia ich wysypywanie z lejka załadowczego do gniazd matrycy. Ponadto granulki mogą przyklejać się do ścianek matrycy i stempla z powodu tarcia powstającego w strefach kontaktu cząstek z narzędziem dociskowym tabletkarki. Aby usunąć lub ograniczyć te niepożądane zjawiska, stosuje się substancje przeciwcierne, reprezentowane przez grupę substancji ślizgowych i smarujących. Substancje ślizgowe, zaadsorbowane na powierzchni cząstek (granulek), eliminują lub zmniejszają szorstkość, zwiększając ich płynność (płynność). Cząstki o kształcie kulistym mają największą wydajność ślizgową.

Metoda aerozolowa (metoda mikrokapsułkowania fizykochemicznego)

8232

7598830

Główną różnicą pomiędzy metodą aerozolową a innymi jest obecność rozproszonego ośrodka gazowego i w konsekwencji znacznie mniejszy rozmiar oddziałujących ze sobą cząstek oraz utworzonych mikrokapsułek.

Substancje pomocnicze do tabletkowania

8202

7598527

Jak wspomniano wcześniej, tworzenie skutecznych leków wymaga użycia dużej liczby substancji pomocniczych. Substancje pomocnicze w produkcji tabletek mają na celu nadanie masie tabletkowej niezbędnych właściwości technologicznych, które zapewniają: dokładność dawkowania, wytrzymałość mechaniczną, rozpad, stabilność podczas przechowywania. Wpływ substancji pomocniczych na skuteczność i jakość leków, a także wymagania dotyczące substancji pomocniczych. Zgodnie z ich przeznaczeniem funkcjonalnym, substancje pomocnicze dzielą się na sześć grup. Wypełniacze (rozcieńczalniki) są dodawane w celu uzyskania określonej masy tabletek. Przy małej dawce LV (zwykle 0,01—0,001 g) lub przy tabletkowaniu silnych, toksycznych substancji, wypełniacze mogą być stosowane w celu regulacji niektórych wskaźników technologicznych (wytrzymałość, rozpad itp.). Wypełniacze określają właściwości technologiczne masy do tabletkowania oraz właściwości fizyczne i mechaniczne gotowych tabletek. Skrobia, glukoza i cukier pozostają najtańszymi i najbardziej przystępnymi cenowo z dostępnych wypełniaczy.

Podłoża hydrofilowe do maści i kremów

8156

7598071

Podłoża hydrofilowe miesza się z wodą w dowolnym stosunku. Hydrofilowe są następujące podłoża maściowe: roztwory i żele polisacharydów; roztwory i żele polimerów naturalnych i syntetycznych; żele fitosterolowe; żele minerałów ilastych; roztwory i żele białek. Zaletami podłoży hydrofilowych są: możliwość wprowadzenia znacznej ilości wodnych roztworów substancji leczniczych; łatwość uwalniania substancji leczniczych, co zapewnia ich wysoką biodostępność; dobra wchłanialność w skórę, podłoża łatwo usuwa się z miejsca aplikacji i zmywa wodą ze skóry. Do wad podłoży hydrofilowych należą zanieczyszczenie mikrobiologiczne i szybkie wysychanie (właściwość ta nie dotyczy tlenków polietylenu), a także niezgodność z szeregiem substancji leczniczych i podatność na synerezę, zjawisko, w którym uwalnia się faza ciekła. Roztwory i żele polisacharydów jako podłoża maści. Ostatnio w kraju i za granicą do przygotowywania baz do maści stosuje się...