Σε υδρόφοβες κρέμες χρησιμοποιείται μια βάση λίπους (λανολίνη, βαζελίνη, στεατίνη), στην οποία προστίθενται διάφορες δραστικές θεραπευτικές ουσίες, όπως φυτικά έλαια, βιταμίνες, ορμόνες, ιχθυέλαιο και σε ορισμένες περιπτώσεις διάφορες αρωματικές ουσίες ή αιθέρια έλαια. Η ποιότητα της κρέμας δεν καθορίζεται από το άρωμά της. Σε ορισμένες περιπτώσεις, προστίθενται αρώματα στις κρέμες για την καταστολή της οσμής της βάσης λίπους.
Υδρόφιλες κρέμες παρασκευάζονται με βάση ένα γαλάκτωμα ελαίου-νερού ή νερού-ελαίου-νερού σταθεροποιημένο με κατάλληλους γαλακτωματοποιητές. Περιλαμβάνουν επίσης κολλοειδή διασκορπισμένα συστήματα, που αποτελούνται από ανώτερες λιπαρές αλκοόλες ή οξέα διασκορπισμένα σε νερό ή αναμεμιγμένα σε διαλύτες νερού-γλυκόλης, σταθεροποιημένα με υδρόφιλες επιφανειοδραστικές ουσίες.

3. Οι γέλες σύμφωνα με τον τύπο διασκορπισμένων συστημάτων χωρίζονται σε υδρόφοβη και υδρόφιλη. Τα υδρόφοβα πηκτώματα (ελαιόλες) παρασκευάζονται με βάση έναν υδρόφοβο διαλύτη (υγρή παραφίνη ή φυτικό έλαιο κλπ.) Και ένα λιπόφιλο παράγοντα πηκτωματοποίησης (πολυαιθυλένιο, κολλοειδές διοξείδιο πυριτίου, σαπούνι αλουμινίου ή ψευδαργύρου κλπ.). Υδρόφιλα πηκτώματα (υδρογέλες) παρασκευάζονται με βάση νερό, έναν υδρόφιλο αναμεμιγμένο ή μη υδατικό διαλύτη (γλυκερίνη, προπυλενογλυκόλη, αιθανόλη) και έναν υδρόφιλο πηκτωματοποιητή (καρβομερή, παράγωγα κυτταρίνης).

4. Οι πάστες είναι ένα μίγμα λιπών ή λιπαρών ενώσεων και διαφόρων κονιοποιημένων ουσιών. Η βάση της πάστας μπορεί να είναι η λανολίνη, η βαζελίνη, η γλυκερίνη, οι λιναρόσποροι, το ελαιόλαδο και άλλα φυτικά έλαια, και πιο συχνά - κυρίως - τα μείγματα μεταξύ τους. Εάν οι φαρμακευτικές ουσίες που αποτελούν την πάστα είναι μικρότερες από 25%, τότε η ελλείπουσα ποσότητα συμπληρώνεται με αδιάφορες σκόνες όπως άμυλο, τάλκη ή οξείδιο ψευδαργύρου. Οι πάστες χρησιμοποιούνται κυρίως για τη θεραπεία των προσβεβλημένων περιοχών υγρού δέρματος ως αντιφλεγμονώδες μέσο ξήρανσης, καθώς και στην οδοντιατρική.
5. Τα χνούδια είναι υγρές αλοιφές. Σύμφωνα με τη φύση του διεσπαρμένου μέσου, διαιρούνται στις ακόλουθες ομάδες: λιπαρές λιπαρές ουσίες, οι οποίες ως διασκορπισμένο μέσο περιέχουν λιπαρά έλαια ή ουσίες που μοιάζουν με λίπος (λανολίνη). Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα είναι το έλαιο ηλίανθου και λιναρόσπορου. αλκοολούχα σκευάσματα που περιέχουν αλκοόλ ή βάμματα (συνήθως το κρασί του καψικού), καθώς και διάφορες φαρμακευτικές ουσίες. βασεολιμικές ενώσεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται από την παρουσία υγρής παραφίνης. Λόγω της υψηλής χημικής αδράνειας του παραφινέλαιου, οι αγγειώσεις παρουσιάζουν υψηλή σταθερότητα στην αποθήκευση. σαπούνι-αλκοόλ (σαπωνοποίηση), περιέχουν αλκοολούχα διαλύματα σαπουνιού ως μέσο διασποράς.

Οι συν-αναγνωριστές μπορούν να είναι υγροί (εάν περιέχουν σαπούνι καλίου) ή πυκνό πηκτωματικό (αν περιέχουν σαπούνι νατρίου). τα λιπαντικά διαλύματα είναι διαφανή μείγματα λιπαρών ελαίων με αιθέρια έλαια, χλωροφόρμιο, σαλικυλικό μεθύλιο, αιθέρα, τερεβινθίνη, τα οποία περιλαμβάνουν διάφορες στερεές φαρμακευτικές ουσίες διαλυτές σε προδιαγεγραμμένους διαλύτες, όπως καμφορά, μενθόλη, αναισθησία κ.λπ. τα εναιωρήματα λιπαντικών είναι συστήματα δύο φάσεων, τα οποία είναι εναιωρήματα κονιοποιημένων ουσιών αδιάλυτων στα προδιαγεγραμμένα υγρά. Πιο συχνά, αυτά τα λιπαντικά περιλαμβάνουν οξείδιο ψευδαργύρου, τάλκη, ξυρόμορφη, ανθρακικό ασβέστιο, άμυλο και σουλφικά φάρμακα. Ως μέσο διασποράς χρησιμοποιούνται γλυκερίνη, λιπαρά έλαια, αλκοόλη, νερό κ.λπ. Ένα κλασικό παράδειγμα ενός εναιωρήματος είναι το βερνίκι Vishnevsky. τα γαλακτώματα λιπαντικού είναι συστήματα δύο φάσεων, τα οποία μπορεί να είναι ένα γαλάκτωμα νερού-ελαίου ή ελαίου-νερού. Αποτελούνται από ένα μίγμα λιπαρών ελαίων, με αλκάλια ή περιέχουν διαλύματα σαπουνιού. Τα πλεονεκτήματα των λιπαντικών περιλαμβάνουν την υψηλή βιολογική τους δραστηριότητα, την ευκολία εφαρμογής στο δέρμα και την γρήγορη απορρόφηση. Τα μειονεκτήματα των υγρών αλοιφών είναι η χαμηλή σταθερότητα ορισμένων από αυτά και η δυσκολία μεταφοράς.
6. Τα υπόθετα είναι γενικά και τοπικά. Τα υπόθετα γενικής δράσης είναι σχεδιασμένα για την ταχεία απορρόφηση δραστικών ουσιών στο αίμα. Τα υπόθετα τοπικής δράσης χρησιμοποιούνται κυρίως για το σκοπό της «τοπικής έκθεσης μιας φαρμακευτικής ουσίας σε μια συγκεκριμένη φλεγμονώδη διαδικασία, για την ανακούφιση του πόνου κ.λπ..
Στον τόπο χρήσης, τα υπόθετα χωρίζονται σε τρεις ομάδες: ορθικά (υπόθετα) - Suppositoria rectalia, κολπική - Suppositoria vaginalia και ραβδιά - Bacilli.
Τα ορθικά υπόθετα εισάγονται στο ορθό και θεωρούνται κυρίως ως δοσολογική μορφή γενικής δράσης. Προβλέπονται για παραβίαση της καρδιαγγειακής δραστηριότητας, νευροψυχιατρικές διαταραχές κλπ. Η χρήση σε τέτοιες περιπτώσεις εξηγείται από την ταχύτητα έκθεσης σε φάρμακα που έχουν συνταγογραφηθεί με τη μορφή υπόθετων.
Μπορούν να έχουν τη μορφή κώνου, κυλίνδρου με αιχμηρό άκρο ή άλλου σχήματος με μέγιστη διάμετρο 1,5 cm. Η μάζα ενός υποθέτου πρέπει να κυμαίνεται από 1 έως 4 g. Τα κολπικά υπόθετα εισάγονται στον κόλπο και χρησιμοποιούνται για τοπική δράση. Μπορούν να είναι σφαιρικές (σφαίρες) - σφαιρίδια, ωοειδή (ovules) - ωοθήκες ή με τη μορφή επίπεδου σώματος με στρογγυλεμένο άκρο (πεσσάρια) - πεσαρία. Η μάζα των υπόθετων πρέπει να κυμαίνεται από 1,5 έως 6 g.

ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΞΟΠΛΙΣΜΩΝ
Ένας συνεχώς ενημερωμένος κατάλογος διαφόρων φαρμακευτικών συσκευών με φωτογραφίες, περιγραφές, βίντεο και τιμές.

ΕΙΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ
Έχουμε εκτεταμένες συνδέσεις στο φαρμακευτικό περιβάλλον, θα βρούμε κάποιον ειδικό, θα βοηθήσουμε στην ανάπτυξη εξοπλισμού και τεχνολογιών

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Θα βοηθήσουμε στην αξιολόγηση των ιδεών σας. Μεγάλη εμπειρία στην οργάνωση διαφόρων βιομηχανιών και προϊόντων παραγωγής. Πολύτιμες συμβουλές.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ 24 ΩΡΕΣ
Επικοινωνείτε σε όλα τα θέματα, από τη στιγμή της πρώτης διαβούλευσης μέχρι την παραλαβή του εξοπλισμού, με έναν ειδικό.