Bij het micro-inkapselen van vaste deeltjes door polymerisatie en polycondensatie wordt de polymerisatie-initiator vooraf op het oppervlak van de ingekapselde substantie geënt.
Verknoping van polymeerketens wordt uitgevoerd door speciale stoffen in het systeem te brengen, die als gevolg van ionenuitwisseling bindingen vormen tussen twee aangrenzende ketens. In dit geval verloopt het proces bij de fasegrens. Het is mogelijk om olie-in-watersystemen te gebruiken die een hydrofiel polymeer en bijvoorbeeld lagere aldehyden bevatten als verknopingsmiddelen. In dit geval verloopt de interactie van het polymeer met het aldehyde in de waterige fase, resulterend in de vorming van een nieuwe fase, afgezet op druppels olie, omdat hogere aldehyden oplossen in de niet-polaire fase.
Een moderne fabrikant van geneesmiddelen ontwikkelt voortdurend technologieën voor de productie van geneesmiddelen met meerdere componenten met bepaalde eigenschappen, en beheerst nieuwe technologieën, waarvan de belangrijkste taak is om de veiligheid te waarborgen en de effectiviteit van geneesmiddelen te vergroten. Een van de meest veelbelovende methoden voor het beheersen van de eigenschappen van geneesmiddelen is inkapseling in de schaal. Het is de moeite waard te benadrukken dat inkapselingstechnologieën een rijke geschiedenis hebben en niet alleen veel worden gebruikt in de chemisch-farmaceutische industrie, maar ook in de chemische, voedingsmiddelenindustrie, landbouw en andere industrieën. In dit hoofdstuk vindt de lezer een overzicht van inkapselingstechnologieën, waarvan sommige kunnen worden gebruikt om vaste, doseringsvormen en andere te verkrijgen - bij de productie van zacht, vloeibaar en gasvormig. Inkapseling (van lat. Capsula - doos) - de conclusie van kleine deeltjes van een vast lichaam, hun aggregaten (korrels) of druppels vloeistof in een dun genoeg sterke schaal of in een matrix met ...
Tijdens micro-inkapseling door extrusie wordt een dunne viskeuze film van filmvormend materiaal op het oppervlak gevormd met gaten met een kleine diameter, waardoor de ingekapselde substantie wordt geperst. De aldus gevormde schaal wordt vervolgens gestabiliseerd door de monomeren die in de samenstelling zijn opgenomen af te koelen of te polymeriseren. Voor micro-inkapseling door extrusie worden ook vorminrichtingen gebruikt, dit zijn twee coaxiaal geplaatste buizen met verschillende diameters (een buis-in-buis-inrichting). Het ingekapselde materiaal wordt onder druk in het binnenste gat van de buis gevoerd en het omhulselmateriaal wordt in de annulus gevoerd.
De werkwijze voor het sproeidrogen van een dispersie of emulsie van een ingekapselde substantie die een polymeer en een oplosmiddel (zowel organisch als waterig) bevat, bestaat uit het dispergeren ervan in een warmtedragende gasstroom. Als gevolg van warmte- en massaoverdracht wordt het oplosmiddel uit het systeem verwijderd en worden dichte deeltjes gevormd, waarbij de ingekapselde substantie door het volume wordt verdeeld en niet in de kern van de capsule wordt geconcentreerd. De meest voorkomende groepen stoffen die worden gebruikt voor het sproeidrogen van inkapseling zijn koolhydraten, inclusief gemodificeerde en gehydrolyseerde zetmelen, cellulosederivaten, gommen en cyclodextrines; eiwitten, inclusief wei-eiwitten, caseïne en gelatine; biopolymeren. Het gebruikte type schaalmateriaal heeft niet alleen invloed op de inkapselingsefficiëntie, maar ook op de morfologie van de productdeeltjes.
6256
980.301
